زندگی را پر پر باید کرد

باز...... 
روزی نو در راه است
و تو باید که مسلح باشی
با عشق.... 
اندیشه.... 
ایمان.... 
شادی.

چاره ای نیست عزیز من!
سهم من و تو از میلیاردها سال حیات و حرکت،
تنها، ذره بسیار ناچیزی است
این سهم را چه کسی به تو حق داد
که با خستگی و پیری روح،
با بلاتکلیفی،
با کسالت، 
با دو دلی،
به تباهی بکشی؟

باور کن!
زندگی را پر پر باید کرد.
اما نه با باطل و بیهوده،
نه با هر چیز کدر
و نه با هر چیزی که انسان شریف از آن 
شرمش می آید.

زندگی را پر پر باید کرد 
لبریز و دائما سرريز كنان، 
پر و خالی
باور كن!

از هر حفره كه در گوشه كنار زندگی مان پديد مي آيد،
رنگ دلمردگی و پوچی میریزد بر جمیع حرکات من و تو
بر راه رفتن،
نگاه کردن، 
بحث، 
منطق،
و حتی خندیدنمان.


هرگز نباید به فردا واگذاشت
چرا که خالی دلمردگی را از امروز تا فردا
همچنان خالی نگه داشتن،
خطر کردنیست بس 
مصیبت بار

وبی دلیل ....
زندگی را پر پر باید کرد.